கலையக ஒலி [புதன் பந்தல் – 28.09.2011] #5

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 12 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

இந்த வாரத்தின் புதன் பந்தல், ஒலி என்கின்ற சத்தத்தைப் பற்றி விசாரிக்கின்றது.

நிறத்தில் ஏற்கனவே, சத்தங்கள் எல்லாம் இனிமையானதா? என்ற பதிவின் மூலம் சத்தங்களின் வெவ்வேறு வடிவங்களும் அவற்றின் சூழல் விளைவுகளைப் பற்றிப் பேசியிருப்பேன்.

தொடர்ந்து வரும் காணொளி காணுங்கள். கலையகமொன்றில் நடந்தேறும் சம்பவங்கள், அவை இடம்பெறுகின்ற போது தோன்றுகின்ற ஒலிகள் என இரண்டையும் ஒரு சேரக்கலந்து, ஆனந்தமான அனுபவமாகத் தர ஒரு குழுவிற்கு முடிந்திருக்கிறது.

எம்மைச் சூழவிருக்கும் இயல்பான விடயங்களைக் கூர்ந்து கவனித்தால், வாழ்க்கைக்கு இனிமை சேர்த்துத்தரவல்ல ஏகப்பட்ட விடயங்களை கண்டு கொள்ள முடியுமென்பதை உறுதிப்படுத்தும் இன்னொரு கலைப்படைப்பு இது.

– உதய தாரகை

கண்ணால் காண்பதும் பொய்; காதால் கேட்பதும் பொய்

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 22 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

மனிதனின் பொதுமைப்பாடான செம்மையற்ற நிலைகள் அவனின் தனித்துவத்தை அடையாளப்படுத்துவதாய் இருப்பது உண்மையே. இங்கு செம்மையற்ற நிலைகளை (Imperfections) ரசிக்கின்ற அளவில் பலரும் பக்குவமடைந்திருக்கிறோம் என்பதுதான் உண்மை.

ஆனாலும், பின்வரும் இரண்டு காணொளிகளும் நாம் அறிந்த நிலையிலும் கூட, எமது கண்களையும் காதுகளையும் ஏமாற்றும் வல்லமையைக் கொண்டிருக்கிறது. இதுதான், மனிதனின் அழகிய செம்மையற்ற நிலைகள்.

கண்களை ஏமாற்றும் காணொளி

காதுகளை ஏமாற்றும் காணொளி

“கண்ணால் காண்பதும் பொய்; காதால் கேட்பதுவும் பொய்; தீர விசாரிப்பதே மெய்” என்று சும்மா யாரும் சொல்லி வந்திருக்கமாட்டார்கள்.

– உதய தாரகை

தொடர்புடைய பதிவு: மெய்யென நம்பியுள்ள பொய்கள்

உதவி: அளவுகளைத் தாண்டியது [புதன் பந்தல் – 21.09.2011] #4

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 41 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

இந்த வாரத்தின் புதன் பந்தல், மாறுதல்கள் ஏற்படுத்துதல் பற்றிய விடயத்தை நட்சத்திரமீன்களின் கதையோடு ஆய்கிறது.

காலை நேரத்தின் கடற்கரைக்கு அற்புதமான தோற்றச்சூழல் கிடைக்கும். அப்படியொரு காலைப்பொழுதில் கடற்கரை வழியாக உடற்பயிற்சி செய்யும் நோக்கில் நடந்து செல்கின்றான் ஒருவன். அவன் செல்லும் வழியாக நூற்றுக்கணக்கான நட்சத்திரமீன்கள் (Star Fish) கரையொதுங்கியிருப்பதை அவதானிக்கிறான். உயிரோடு கரையொதுங்கியிருக்கும் அந்த மீன்கள், காலைநேரக் கதிரவனின் சூட்டினால் அவை இறந்துவிடக்கூடும் என்ற எண்ணம் அவனிடம் தோன்றிவிடுகிறது.

அவன் அவற்றை நோக்கி விரைந்து சென்று, அவற்றில் ஒன்றை தன்கையால் பற்றி, கடல்நீருக்குள் எரிந்து விடுகிறான். இப்படியாகத் தொடர்ச்சியாக செய்கிறான். அவன் இப்படிச் செய்வதை அவதானித்த அவனுக்கு பின்னால் நின்றவனுக்கு, அவன் செய்கின்ற இந்த விடயம் புரியாத புதிராகத் தோன்றியது.

பின்னால் நின்றவன், அவனை நெருங்கி, “என்னதான் பண்றீங்க சார்? இங்க நூற்றுக்கணக்கான நட்சத்திரமீன்கள் கரையொதுங்கிக் கிடக்குது. எத்தனைக்கு உங்களால உதவி செய்ய முடியும்? அப்படி என்னதான் மாற்றத்தைக் கொண்டு வரப்போகுது?” என்றவாறு கேள்விகளைத் தொடுத்தான். இந்தக் கேள்விகளுக்குப் பதிலளிக்காமல், இன்னொரு நட்சத்திரமீனைப் பற்றியெடுத்து கடல்நீருக்குள் எரிந்துவிட்டு, “இந்த மீனுக்கு அது மாற்றத்தைக் கொண்டு தரும்” என இயல்பாகப் பதிலளித்தான்.

என்ன மாற்றங்களை நாம் உருவாக்குகின்றோம் என்பது நமது பங்களிப்பு சிறியதா, பெரியதா என்பதில் தங்கியிராது.

“ஒவ்வொருவரும் சின்னச் சின்ன மாற்றங்களை உருவாக்கப் பங்களித்தால், ஈற்றில் அது மிகப்பெரும் அழகிய மாற்றமாய் உருவெடுக்கும் என்பது உண்மைதானே!” என்று கோபாலு சொல்லச் சொன்னான்.

– உதய தாரகை

ஆறாவது ஆண்டில் உங்கள் நிறம்

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 52 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

நேற்றைய தினம் நிறம், தனது ஆறாவது ஆண்டில் காலடியெடுத்து வைத்தது. வாழ்க்கை, வழக்கங்கள், ஆதிக்கம், ஆர்வம் என விரியும் பரந்துபட்ட விடயங்களும், வாழ்வின் அவதானிக்க மறந்துபோன அழகிய அனுபவங்கள் பற்றிய அழகிய எண்ணங்களையும் பகிர்ந்து கொள்ளும் நோக்கில் உருவான நிறம், கடந்த பல ஆண்டுகளில் பலரையும் கவர்ந்திருப்பதையிட்டு புளகாங்கிதம் கொள்கிறேன்.

பதிவுகளைப் பார்வையிட்ட புள்ளவிபரங்களின் அடிப்படையில், கடந்த ஆண்டில் நிறத்தில் இடம்பெற்ற பதிவுகளில், உங்களைக் கவர்ந்த முதல் ஐந்து பதிவுகளாக பின்வருவன அமைகின்றன.

• அழகு தமிழுக்கு ஐபோனில் ஒரு App – iTamil
• எந்திரனும் முற்றத்து மல்லிகையும்
• ஏ. ஆர். ரகுமான்: வாசிக்கப்படவேண்டிய வாழ்க்கை
• உன்னைப் பற்றிய எனது கவலைகள்
• கதையொன்றின் வலிமை

இந்த மாதத்தின் ஆரம்பத்தில் புதன் பந்தல் என்றொரு விசேடமான பகுதியொன்றையும், பிரதி புதன்கிழமையும் வழங்கி வருகிறேன். இந்தப் பகுதி பலரையும் கவர்ந்துள்ளதையிட்டும் பேருவகை கொள்கின்றேன்.

கடந்த ஐந்து வருடத்தில் நிறத்தின் பதிவுகள் பற்றிய உங்களின் பின்னூட்டங்கள், மின்னஞ்சல்கள் என்பன எனது பொழுதுகளின் மகிழ்ச்சிக்கும் பதிவுகளின் மெருகேற்றத்திற்கும் காரணங்களாக இருந்திருக்கிறன. இந்த அழகிய எண்ணங்களின் பயணத்தில் கலந்து கொண்ட அத்தனை பேருக்கும் நன்றிகள் பல.

பின்னூட்டம் சொல்லியனுப்பாவிட்டாலும், பதிவுகளை செய்தியோடைகள் (RSS) மூலம், நேரடியாக தளத்திற்கு வருகை தந்து பார்வையிடும் மற்றும் பதிவுகளை தங்களின் நண்பர்களிடையே சமூக வலைத்தளங்களின் மூலமாக பகிர்ந்து அன்பு வளர்க்கும் நண்பர்களுக்கும் நன்றிகளைச் சொல்வதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். தொடர்ந்தும் நீங்கள் நிறத்தோடு இணைவீர்கள் என்ற நம்பிக்கையோடு, நிறம் தொடரும்.

அல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைனின் இந்த அர்த்தமுள்ள மேற்கோளை எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும். வெறும் இரண்டே வரிகளில் தனிமனித ஆற்றலின் விஞ்ஞானத்தை சொல்வது ஐன்ஸ்டைனின் அழகு.

நிறத்தின் பயணத்தில் இணைந்துள்ள உங்களுக்கு, மீண்டும் நன்றிகளைச் சொல்வதில் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். நன்றி.

– உதய தாரகை

எதை நீ துரத்துகின்றாய்?

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 42 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

நாம் அன்றாடம் சந்திக்கின்ற மனிதர்களில் எப்போதுமே, புதுமையான விடயங்களைக் கண்டு கொள்ள முடியும். ஒவ்வொரு தனிநபரும் உலகைக் காணும் விதம், வித்தியாசமும் தனித்துவமும் உடையதனால், இந்த அழகிய நிலை எய்தப்படுகின்றது. இதுதான் இயல்பானது. உண்மையுமானது.

பதிவிற்குள் செல்ல முன்னர் உங்களுக்காக ஒரு குட்டிக் கதை, “ஒரு ஊரில ஒரு நரி. அதோட கதை சரி.”

அண்மையில் நான் கேள்வியுற்ற கதையொன்றை — நாய்க் கதை — உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்ள நினைத்தேன். அதுவே இப்பதிவாயிற்று.

ஒரு ஊரில் ஒருவனிடம் மிகச் சுறுசுறுப்பான நாயொன்று இருந்தது. வீதியோரத்தில் வாகனங்கள் வரும் வரை காத்திருப்பதும், வாகனம் வந்ததும் குரைத்தபடி, அதனைத் துரத்திக் கொண்டு ஓடி, முந்திச் செல்ல முயற்சிப்பதும் தான் அதன் வேலை. இதுதான் அந்த நாயின் ஒவ்வொரு நாளினதும் செயற்பாட்டு நிலை.

இப்படியே வாகனத்தைத் துரத்திச் செல்லும் நாயை அவதானித்து வந்த அயல் வீட்டுக்காரன், “உங்கட நாய் அது துரத்திப் போகும் காரை எப்பயாவது, பிடிக்குமென்று நீங்க நெனக்கிறீங்களா?” என்று நாயை வளர்த்தவனிடம் ஒரு நாள் கேட்டான்.

“அது பற்றி நான் கவலைப்படல.. ஆனா, இந்த நாய் துரத்திப் போகும் காரை பிடிச்சால் கூட, அப்படி என்னதான் நடக்கப் போகுது என்பது பற்றியே நான் கவலைப்படுகிறேன்.” என்று அயல்வீட்டுக்காரனுக்கு அவன் பதிலளித்தான்.

“அதிகமானோர் வாழ்க்கையில் அர்த்தங்களே இல்லாத இலக்குகளை அடைவதை தங்கள் இலட்சியமாக கொண்டு செயற்படுவது கவலையளிக்கிறது,” என்று கோபாலு சொல்லச் சொன்னான்.

– உதய தாரகை

குட்டி யானையும் சௌகரிய வலயமும் [புதன் பந்தல் – 14.09.2011] #3

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 1 நிமிடமும் 13 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

இந்த வாரத்தின் புதன் பந்தல், சௌகரிய வலயம் பற்றிய விடயத்தை குட்டி யானையொன்றின் இயல்போடு அலசுகிறது.

குட்டி யானையை, அதன் பாகன் மிகச் சிறியதொரு அளவான இடத்திலேயே பயிற்றுவிக்கத் தொடங்குகிறான். பூமிக்குள் ஆழமாக பதிக்கப்பட்ட மரத்தாலான மெல்லிய கம்பமொன்றில் யானையின் கால், கயிற்றினால் இணைத்துக் கட்டப்பட்டிருக்கும். கயிற்றின் நீளமோ, குறித்த யானையை வளர்க்க ஒதுக்கப்பட்டுள்ள இடத்தை பொருந்தும் வகையிலேயே காணப்படும். அவ்வளவு தூரம் மட்டுந்தான் யானையால் நகர முடியும் — அது தான் யானையின் சௌகரிய வலயம்.

இருந்தபோதிலும், குட்டி யானை கயிற்றை அத்துவிட முயற்சி செய்யும். ஆனாலும், குட்டி யானைக்கு அந்தக் கயிறு மிகவும் வலிமையானது. இதன் காரணமாக தன்னால் அந்தக் கயிற்றை அத்துவிட முடியாது என்ற முடிவுக்கு அது வந்துவிடும். ஆக, குறிப்பிட்ட கயிற்றின் நீளத்தை ஒத்த அந்த சிறிய பிரதேசத்திற்குள் அப்படியோ இருக்கக் கற்றுக் கொள்ளும்.

ஆனாலும், பின்னர் யானை 5 தொன் எடையுள்ள மிகப்பெரிய உருவமாக வளர்ந்த போதிலும், அந்தக் கயிற்றை அத்துவிட முயற்சி கூட செய்வதில்லை. ஏனெனில், சின்ன வயதில் தன்னால் முடியாதென்று கண்டு கொண்ட விடயம் அதனை அவ்வாறு செய்யவிடாமல் தடுத்துவிடுகிறது. இப்படியாக மிகப் பெரிய யானையொன்று, மெல்லிய கயிற்றினால் கட்டிவைத்து ஆளப்படுகிறது.

மனிதனின் இயல்பும் இது போலத்தான் அமைந்தும் விடுகிறது. இளமைக் காலத்தில் மனிதன் உள்வாங்கிக் கொண்ட மட்டுப்படுத்தும் நம்பிக்கைகள், எதிர்மறையான எண்ணங்கள் என்பனவெல்லாம், ஒரு வலயத்தைத் தாண்டி தன்னால் பயணிக்க முடியாதென்ற விம்பத்தை அவனிடம் தோற்றுவித்து விடுகின்றது. இதுவே, அவனின் சௌகரிய வலயமாக ஆகிவிடுகிறது.

சௌகரிய வலயம் என்பது தனிமனிதனால் தனக்கு விதித்துக் கொள்ளப்படும் வரையறைகள் தாம். அதனாலேயே இது நிரந்தரமானதல்ல. இது தற்காலிகமானது. மாற்றிவிடலாம்.

வாழ்க்கையின் மொத்த அழகிய அமைவை பின்வரும் வென்வரிப்படம் (தொடை) அழகாகச் சொல்லும். சற்று கூர்ந்து அவதானியுங்கள்.

மூலம்: Keri Smith – Flickr Link | வரிப்படத்தை மெருகேற்றி தமிழ்ப்படுத்தியுள்ளேன்.

நீங்கள் உங்களை எந்த வலயத்திற்குள் தங்க வைத்துக் கொண்டுள்ளீர்கள்? சௌகரிய வலயங்களில் தம்மைத் தக்க வைத்துக் கொண்டு தன்பக்க நியாயங்களை பட்டியற்படுத்திவிட எல்லோராலும் தான் முடியும். ஆனாலும், “நாம் எதுவாக ஆகவேண்டுமென்கின்ற விடயத்தை, நாம் இருப்பது போலவே இருந்து கொண்டு பெற்றுக் கொள்ள ஒருபோதும் முடியாது,” என்று அமெரிக்க எழுத்தாளர் மெக்ஸ் டி ப்ரீ சொல்லியிருப்பார்.

வரிப்படத்திலுள்ள ‘இ’ வலயம் தான், வாழ்வை வெல்ல வேண்டுமென்ற ஒவ்வொருவரும் இருக்க வேண்டிய வலயம். ‘ஆ’ வலயத்திற்குள் உங்களை இருத்திக் கொண்டிருந்தால், ‘இ’ வலயம் சென்று இமயம் தொட இதுதான் சந்தர்ப்பம்.

“புதிதாக விடயங்களை செய்யத் தொடங்கும் போதுதான், உன்னால் ஆச்சரியங்களையும், அசௌகரியங்களையும், இசைவற்ற நிலைகளையும் கண்டு கொள்ள முடியும். அங்கு தான் நீ மனிதனாக புடம் போடப்படுகின்றாய்!” என்று கோபாலு சொல்லச் சொன்னான்.

– உதய தாரகை

இது போதாது எனக்கு!! [புதன் பந்தல் – 07.09.2011] #2

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 55 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

இந்த வாரத்தின் புதன் பந்தல், கொண்டு வருவது ஒரு கதையாகும்.

ஒரு ஊரில் வாழ்ந்த உழவனொருவனுக்கு அற்புதமான வாய்ப்பொன்றை அந்தவூரில் வாழ்ந்த செல்வந்தன் ஒருவன் வழங்கினான். உழவனால் தனது மிகப்பெரிய காணிக்குள் எவ்வளவு தூரம் நடந்து செல்ல முடிகிறதோ, அத்தனையையும் உழவனுக்கு வழங்கிவிடுவதாக உறுதியளித்தான். ஆனால் ஒரு நிபந்தனை, சூரியன் மறைவதற்கிடையில் ஆரம்பித்த இடத்திற்கே உழவன் வந்துவிட வேண்டுமென்பதாகும் சொல்லப்பட்டது.

காலை நேரம், விறுவிறுவென வேகமாக வயல் முழுக்க நடந்து வயல் முழுவதையும் தனதாக்கிக் கொள்ளும் எண்ணத்துடன் நடந்து சென்றான் உழவன். நேரம் செல்லச் செல்ல அவனுக்கு களைப்பு ஏற்பட்டது. மதிய நேரம் கொஞ்சம் ஓய்வெடுத்து, மீண்டும் இன்னும் அதிகமான வயலின் பகுதியை தனதாக்கிக் கொள்ள வேண்டுமென்ற அவனின் பேராசை, அவனால் முடியாதென்ற நிலையிலும் கூட இன்னும் வயலின் மேலே நோக்கி நடக்கத் தூண்டியது. களைப்பின் உச்சநிலையில் அவன், கொஞ்சம் கூட அவனால் அசைய முடியவில்லை. இருந்தும் அவனின் பயணத்தை பேராசையால் தொடர்கிறான்.

சூரியன் மறைவதற்கு முன்னர், ஆரம்பித்த இடத்திற்கு சென்றால் மட்டுமே, நடந்து தனதாக்கிக் கொண்ட வயலின் பகுதியை உறுதியாகப் பெற்றுக் கொள்ள முடியுமென்ற விடயத்தை எண்ணி, ஆரம்பித்த இடத்தை நோக்கி நடக்க முற்படுகிறான். களைப்பால் உடல் வலிமையிழந்து கிடக்க, ஓரடியேனும் உழவனால் நகர முடியவில்லை. சிரமப்பட்டு குறித்த இடத்தை நோக்கி நடக்கிறான். தன் பேராசையால் தொலைதூரம் நடந்து சென்று, பின்னர் தொடங்கிய இடத்தை நாடிச் செல்லும் வழியிலேயே முடியாமல் மூச்சுத் திணறி இறந்து விடுகிறான் உழவன்.

அனைத்து வயல் நிலத்தையும் தனதாக்கிக் கொள்ள வேண்டுமென்ற பேராசையின் காரணமாக இறந்த உழவனை, அவ்விடத்தில் வெறும் ஆறடி நிலத்தினுள் புதைத்துவிடத்தான் செல்வந்தனால் முடிந்தது.

“வாழ்வை விரும்புவதற்கும், வாழ்வின் மீது பேராசை கொள்வதற்கும் இடையில் மிக மெல்லிய வித்தியாசமே உண்டு. பார்த்து நடந்துக்கப்பு!!” என்று கோபாலு சொல்லச் சொன்னான்.

அடுத்த வார புதன் பந்தலில் சந்திப்போம்.

– உதய தாரகை

வழக்கொழிந்த பொருள்கள் பற்றிய என் குறிப்புகள்

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 1 நிமிடமும் 28 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

நாம் வாழ்கின்ற உலகின் அன்றாட நடவடிக்கைகள் நாளுக்கு நாள் டிஜிட்டல் மயமாக்கப்படுவது தவிர்க்க முடியாத விடயமாகிவிட்டது. இதன் காரணமாக ஆசையாகப் பாவித்த பொருள்கள் பலவும், வழக்கொழிந்து போவதும் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

இவ்வாறு வழங்கொழிந்து செல்கின்ற பொருள்களின் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக் கொண்டே செல்கின்றன. இன்றைய தலைமுறையைச் சேர்ந்த பலரும், அவர்களின் முன்னோர்கள் அன்றாடம் ஆசையோடு பயன்படுத்திய பொருள்கள் பற்றிய அறிவைப் பெற்றிருப்பதற்கான வாய்ப்புகள் குறைவென்றே கருதுகிறேன்.

கடதாசியில் வள்ளம் செய்ய இந்தத் தலைமுறையின் சிறுவர்களுக்குக் கூட தெரியாதது கண்டு நான் வியந்திருக்கிறேன். சிறு வயதில் கடதாசி வள்ளம் செய்து காட்டிய போது, அதைப் போலவே நானும் செய்ய வேண்டுமென செய்யத் தொடங்கி ஒவ்வொரு படிமுறைகளையும் திரும்பத் திரும்பக் கேட்டு அதனை ஈற்றில் செய்து முடித்தபோது, ஏற்படுகின்ற வெற்றிக்களிப்பை இந்தத் தலைமுறையைச் சேர்ந்த சிறுவர்கள் இழந்திருக்கிறார்கள். இங்கு கடதாசி வள்ளம், கடையில் வாங்கப்படும் றப்பரினால் செய்யப்பட்ட வள்ளமொன்றினால் பிரதியிடப்பட்டிருக்கிறது.