கெய் செரா செரா

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 1 நிமிடமும் 39 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

வெவ்வேறு விடயங்கள் தோன்றுவதும் மறைவதும் பின்னர் மீண்டும் தோன்றுவதுமாய் நிகழ்ந்து கொண்டேயிருக்கும். இவ்வாறு தோன்றுகின்றவைகளில் சில நிலைத்து நிற்கும், சில மறைந்து போகும், இன்னும் சிலவோ, இந்த 2011 வருடம் போல் திரும்ப வரவே வராது.

மீண்டும் வராத 2010 ஆம் ஆண்டு பற்றி நிறத்தில் சொல்லியது நேற்று போல் தோன்றுகிறது. வேகமாய் விரைந்தோடிவிட்ட பன்னிரண்டு மாதங்கள் விட்டுச் சென்ற நினைவுகளை நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.

எண்ணங்களால் வசந்தமான பல மாற்றங்கள், கடந்து போகின்ற ஆண்டில் அரங்கேறிய அழகைக் கண்டு மகிழ்கிறேன்.

கடந்து செல்கின்ற ஆண்டில், சந்திக்க வேண்டுமென கனவு கண்ட பலரையும் இன்னும் பல்வேறு துறைகளில் தங்களை நிலை நிறுத்திய பலரையும் சந்தித்து அவர்களது அனுபவங்களோடு பயணிக்கின்ற வாய்ப்புக் கிட்டியது.

புரிந்துகொள்கின்ற ஆத்மாக்களின் இணைப்புக் கிடைத்தலின் அனுபவம் புரிந்து கொள்ளப் படலாம் — புரியவைக்க முடியாது.

மகிழ்ச்சி, அதிர்ச்சி, சோகம், கவலை, வெறுப்பு, காத்திருப்பு, பரிவு, பச்சாதாபம் என ஒவ்வொரு நிமிடமும் வழங்கிய ஆயிரம் உணர்வுகளை எனது அனுபவங்களின் அத்தியாயங்களுக்குள் அடக்கிக் கொள்கிறேன்.

அடுத்த நிமிடம் மறைத்து வைத்திருக்கும் ஆச்சரியங்களின் வெளிப்பாடுதான், அனுபவங்களின் அத்தியாயங்களை பலவேளைகளில் நிரப்பி விடுகின்ற உண்மையும் எனக்குப் புரிகிறது.

பிரபல நடிகையும் பாடகியுமான Doris Day இன் பாடலொன்று, எதிர்காலம் எவ்வாறிருக்குமென காண்பதற்கு அது எமதுடையதல்ல என்ற பொருள்படும் வகையில் அமைந்திருக்கும்.

Que Sera Sera — கெய் செரா செரா. எது எப்படி உருவாகுமோ, அது அப்படியே உருவாகும். அந்தப் பாடலைக் காண்க.

.

அடுத்த ஆண்டு கொண்டுதரப் போகும், ஆச்சரியங்கள் பற்றிய பட்டியல் யாரிடமும் இல்லை. அடுத்த நிமிடத்தின் அழகிய நிலை, இந்த நிமிடத்தின் அறுவடையில் தான் இருக்கிறது.

இந்த நிமிடமே எல்லாமும் ஆகிறது.

பிரபல பாடலாசிரியரும் இசையமைப்பாளருமான Woody Guthrie, 1942 இல், அடுத்த ஆண்டில் என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டுமென எண்ணினாரோ அவற்றையெல்லாம் புத்தாண்டு தீர்மானங்களாக பட்டியற்படுத்தியிருந்தார்.

அந்த பொக்கிஷமான புத்தாண்டு தீர்மானப் பட்டியலின் பிரதி இணையத்தில் வெளியாகியது. பட்டியலில் காணப்படும் தீர்மானங்கள் இன்றும் பொருந்தும் வகையில் நாமெல்லோரும் ஒவ்வொரு நாளும் செய்யக்கூடிய விடயங்களைக் கொண்டிருப்பது — ஆச்சரியம்.

காலங்கள் கடந்தும், காலத்தால் அழியாத விடயங்களைத் தர முடிகின்ற கலைஞர்கள் பற்றிய நினைவு எப்போதும் எனக்கு வியப்பையும் பூரிப்பையும் தருவதுண்டு. பாரதியும் காலத்தால் அழியாத காவியம் செய்தவன் என்பேன்.

Woody Guthrie இன் பட்டியல் உங்கள் பார்வைக்காக:

நிறைய நல்ல நூல்கள் படிக்கலாம், நம்பிக்கையோடு இருக்கலாம், கனவுகளோடு கதை செய்யலாம், மனதை திடப்படுத்திக் கொள்ளலாம், எல்லோரிடமும் அன்பு காட்டலாம், மக்களைப் புரிந்து கொள்ளலாம் ஏன் பற்தீட்டி குளிக்கலாம். இந்த நிமிடத்திற்கு அழகு சேர்ப்பதென்பது நாம் தேர்ந்தெடுக்கும் அர்த்தமுள்ள செயல்களிலேயே தங்கியுள்ளது. தேர்ந்தெடுத்தல் உங்கள் கைகளில்.

“நிமிடங்கள் பல சேர்ந்தே வருடமொன்றாகிறது என்பதை நான்தான் சொல்ல வேண்டுமா?” என்று கோபாலு கேட்கிறான்.

இனிய புத்தாண்டு நல்வாழ்த்துக்கள்.

– உதய தாரகை — Follow @enathu

• Que Sera Sera என்பது ஸ்பானிய மொழியிலமைந்த வாக்கியமாகும். Whatever will be, will be என்பதே அதன் ஆங்கில அர்த்தமாகும்.
• 1956 இல் வெளியான அல்பிரட் கிட்ஸ்கொக்கின் The Man Who Knew Too Much என்ற திரைப்படத்தில் Que Sera Sera என்ற பாடல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
• Woody Guthrie இன் புத்தாண்டு தீர்மானப் பட்டியலின் நிழற்பட மூலம்: List Of Note

Advertisements

பத்தாயிரம் மணிநேர விதி

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 2 நிமிடமும் 47 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

கடந்த ஜுலை மாதம் ஸ்கொட்லாந்தில் இடம்பெற்ற TED Global 2011 மாநாட்டில், TED மொழி இணைப்பாளராக நான் கலந்து கொண்டேன். அங்கு பல ஆளுமைகளைச் சந்திக்கக் கூடிய வாய்ப்பு ஏற்பட்டது.

பலதுறைகளிலும் முன்னணியாக விளங்குகின்ற ஆளுமைகளுடனான சந்திப்பு, பல விடயங்களைச் சொல்லித் தந்தது. அவை பற்றியெல்லாம் விரிவாக வெவ்வேறு பதிவுகளில் சொல்லவிருக்கிறேன்.

அந்த மாநாட்டில் நான் சந்திந்த பல ஆளுமைகளுள் ஒருவர்தான் — எழுத்தாளர் மல்கம் கிலாட்வெல் (Malcolm Gladwell). 2005 ஆம் ஆண்டு TIME சஞ்சிகையின் உலகில் செல்வாக்குச் செலுத்தும் 100 பேர் பட்டியலில் இடம்பிடித்தவர். The Tipping Point, Blink மற்றும் Outliers போன்ற பல பிரபல்யமான நூல்களின் ஆசிரியர்.

பத்தாயிரம் மணிநேர விதி என்றவுடனேயே, இவரே அனைவராலும் நினைவுகளோடு தொடர்புபடுத்திப் பார்க்கப்படுகின்றார். தனது Outliers என்ற நூலின் மூலம் இந்த விதி தொடர்பாக சொல்லியிருப்பார்.

ஒருவர், ஒரு சிக்கலான திறனில் நிபுணத்துவம் பெற்றவராவதற்கு, அந்தத் திறனை பயிற்சி செய்வதற்காக அதனையே குறித்தான பத்தாயிரம் மணிநேர பயிற்சியில் ஈடுபட்டிருக்க வேண்டுமென்பதுதான் — அந்த விதி.

ஒவ்வொரு நாளும் 2 தொடக்கம் 3 மணிநேரம் தான் நிபுணத்துவம் அடைய வேண்டுமென எண்ணுகின்ற விடயத்தில் 10 வருடங்களுக்கு பயிற்சி எடுத்தால் ஒருவன் அவன் விரும்புகின்ற துறையில் நிபுணத்துவம் அடைகின்றான் என்பதே இதன் இன்னொரு வடிவம்.

பல ஆதார சம்பவங்களோடு தனது அவதானங்களை கிலாட்வெல் அந்த நூலில் விபரிப்பார்.

ஆனாலும், இந்த பத்தாயிரம் மணிநேர விதி, பலராலும் வித்தியாசமான கருத்தோடு உணரப்பட்டுள்ளதும் உண்மை. “நிபுணராவதற்கு நீங்கள் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் வெறும் பத்தாயிரம் மணிநேரம் பயிற்சி செய்வதுதான்” என்பதுதான் அந்தக் கருத்து.

வெறும் பத்தாயிரம் மணிநேரங்கள், எதைத் தரமுடியும்? வெறுமையைத் தவிர.

விரும்பிய திறனில் ஒன்றிப்போய், அதுபற்றியதாய் எமது பயிற்சிகள் பத்தாயிரம் மணிநேரமாவது இருக்க வேண்டுமென்பதையே இந்த விதி சொல்கிறது. பத்தாண்டுகள் தான் தேவைப்படும் என்றில்லை — ஒன்றித்த பயிற்சியுடனான பல மணித்தியாலங்களை ஒரு நாளில் உங்களால் பயிற்சிக்காக தர முடிந்தால், ஒரு சில ஆண்டுகளிலேயே விற்பன்னர் ஆகிடலாம்.

திறமை அல்லது ஆற்றல் என்பது தோன்றி விசாலமாக்கபடுவதில் பயிற்சி, பொறுமை, தொழில்நுணுக்கங்கள் என பல காரணிகள் பங்காற்றும் என்பதும் நாம் அறிந்ததே!

மணித்தியாலங்களை எண்ணிக் கொண்டு பயிற்சி செய்வதாலோ, நிபுணத்துவம் கிட்டாது என்பதையும் நாம் உணர வேண்டியுள்ளது. ஒன்றித்த பயிற்சியில் மணித்தியாலக் கணக்கு தெரியாது — நாம் பயிற்சி செய்யும் விடயம் எதுவோ அது மட்டுமே கவனத்தில் நிற்கும்.

இந்த விதி வலியுறுத்துவதெல்லாம் பயிற்சி செய்வதனால் பலன்கள் கிடைக்கின்றது என்பதைத்தான்.

ஆனால், நிபுணர்கள் என்பவர்கள் யாவர்?

இசையில் விற்பன்னராக நினைத்து, இசையமைப்பாளர்கள் எவ்வாறு இசையமைக்கிறார்கள் என்றுணர்ந்து அதன்படி வெளிப்படுத்த எண்ணுதல், எழுத்தில் வித்தைகள் செய்ய எண்ணி எழுத்தாளர்கள் எப்படியெல்லாம் வித்தைகள் செய்கிறார்கள் என அதன்படி வெளியிட பயில்தல், சித்திரக் கலைஞனாகி சிகரங்கள் தொட மற்ற சித்திரக் கலைஞர்கள் என்னவெல்லாம் செய்கிறார்கள் என்பதையறிந்து முயல்தல் என்பதிலேயே பலரினதும் பயிற்சிகள் வரையறுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

இந்த ‘முயற்சிகள்’ ஒருபோதும் நிபுணராவதற்கான வாய்ப்பை வழங்காது. அசலின் இன்னொரு நகலொன்றை மட்டுமே தரும்.

கலையையோ, திறனையோ தனக்கேயுரித்தான பாணியில் சொல்லத் தெரிந்தவன் தான் நிபுணராகின்றான்.

தன்னைத் தானாகவே காட்டிக் கொள்கின்ற வித்தைகளைத் தான் நிபுணன் பயிற்சியாகப் பெறுகிறான் என்றே உணர வேண்டியுள்ளது. இது சொல்லிவிடுவது போல் லேசானதல்ல. மனதோடு ஒருமித்த பயிற்சிகள் நிறையத் தேவைப்படுகிறது.

தனது கருதுகோள்கள் பற்றிய தெளிவை புரிகின்ற வகையில் வெளிப்படுத்தக்கூடிய ஆற்றல்தான் ஒருவனை ஒரு துறைசார்பான தெளிவுள்ளவனாகக் காட்டுகிறது.

“எனக்கிட்ட இருந்து அவங்க இதைத்தான் எதிர்பாக்கிறாங்க. அதத்தான் நான் செய்யனும்” என்றவாறான தொனியில்தான் நிறைய முயற்சிகளின் தொடக்கம் இன்றளவில் இருக்கிறது. இங்கு தன்னைத் தானாக காட்டுவதற்கான தெளிவின் துவக்கம் தேவைப்படுகிறது.

மற்ற விடயங்கள், மனிதர்களின் எண்ணங்கள் சார்பான ஆதிக்கமே எமது எண்ணங்களின் வெளிப்பாட்டின் பூட்டாகவிருக்கிறது. ஆனால், சாவி எம்மிடம் இருப்பது என்பது மகிழ்ச்சியான செய்திதான்.

எல்லோரையும் ஆச்சரியப்படுத்தும் வகையில், அனைவரும் “இது புதிசா இருக்கே!” என்றவாறான திகைப்பைத் தரக்கூடிய சந்தர்ப்பங்கள் நாளுக்கு நாள் நிகழ்ந்து கொண்டு தான் இருக்கின்றன. இந்த ஆச்சரியங்களை உருவாக்குபவர்கள்: நேரத்தை பயிற்சிகளால் அலங்கரித்து தன்னைத் தானாகவே காட்டிக் கொண்டவர்கள்.

நேரத்தை பயிற்சியில் முதலீடு செய்து தங்களைத் தயார்படுத்திக் கொண்டவர்கள் – அதிர்ஷ்டசாலிகள். செனகா என்ற உரோம தத்துவஞானி, “தயார்படுத்தல், வாய்ப்பைச் சந்திக்கும் நிலையைத்தான், அதிர்ஷ்டம் என்கிறோம்” என்று ஒரு தடவை சொல்லியிருப்பார்.

தன்னைத் தானாக வெளிப்படுத்தினால், வாய்ப்புகளுக்கு உங்களை வந்து சேரும் நிறைய வாய்ப்புகள் பிறக்கும். இங்கு அசலுக்கு நிறைய மௌசு உள்ளது எல்லோருக்கும் தெரியும்.

எழுத்தாளர் கிரிஸ்டின் ஆம்ஸ்ட்ரோங் சொன்ன ஒரு விடயத்தை பகிர்தல் பலன் தரும் என நினைத்து இங்கு இணைக்கிறேன்.

“நீங்கள் பேசிக் கொண்டிருந்த ஆனால் எப்போதுமே செய்யாத அந்த விடயங்களைச் செய்யுங்கள். எப்போது விட்டுவிடுவது, எப்போது கட்டிக் காப்பது என்பதைப் பற்றி அறிந்து கொள்ளுங்கள். அவசரம் வேண்டாமே! அது அதைப் போன்றுதான் இருக்கிறது என்ற சொல்லாடலுக்கான வாய்ப்புக்களை உருவாக்க வேண்டாம். எடுத்ததற்கெல்லாம் மன்னிப்பு கேட்டுக் கொண்டிருக்கவும் வேண்டாம்.

முடியாது என்று சொல்லக் கற்றுக் கொள்ளுங்கள் — உங்கள் ‘முடியும்’ என்ற வார்த்தைக்கு அப்போது கவர்ச்சி கிடைக்கும்.

முன்னேற்றத்தில் பங்காயுள்ள நண்பர்களோடு பழகுங்கள், குழிதோண்டும் மற்றவர்களோடான அணுக்கம் தேவையில்லை. நீங்கள் செய்வதில் ஆர்வமாக இருங்கள். மற்றவர்களுக்கு ஆர்வமாக உங்களைத் தோற்றுவிக்கின்ற பாசாங்கு வேண்டாம். உங்கள் சுதந்திரத்தை மதிக்கும் வகையில் முதிர்ச்சியடைந்திருங்கள். அந்தச் சுதந்திரத்தை அனுபவிக்கும் வகையில் இளமையாயிருங்கள். ஈற்றில், நீங்கள் யாரோ அதுவாகவே இருங்கள்.”

குறுக்கிட்ட கோபாலு இப்படிக் சொல்கிறான், “அப்படி, இப்படி என வரவேண்டும் என்று முயற்சிப்பதை விட்டுவிட்டு, எதுவாக நீயாக வேண்டுமோ, அதையே முயற்சிக்காமல் – செய். நீ செய்வதில் தோற்றால்தான், செய்தது முயற்சி. முயற்சியில் தோற்றதை என்னவென்று சொல்வது? ஆக, எதைச் செய்ய எண்ணுகிறாயோ அதை முயற்சிக்காமல் உடனே செய்! – செய்வது தோற்றுப் போனால், அது தன்னாலே முயற்சியாகும்.”

– உதய தாரகை — Follow @enathu

• பதிவில் வடிவமைத்து இணைக்கப்பட்டுள்ள, நிழற்படம் இங்கிருந்து எடுத்தாளப்படுகிறது.
• TED Global 2011 இல் மல்கம் கிலாட்வெல் வழங்கிய சொற்பொழிவு வெளியிடப்பட்டுள்ளது. TED.com இல் காணலாம்.
• Outliers நூலில் சொல்லப்படுகின்ற இந்த விதி பற்றிய விடயத்தை சுருக்கமாக ஒருவர் காணொளியாக உருவாக்கி இருக்கிறார். YouTube இல் அதனைக் காணலாம்.

எங்கே உனது கதை?

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 1 நிமிடமும் 17 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

“கண்ணா, நீயொருத்தன் தான் இதைப் பண்ற. இதனால நீ ஒன்னும் பெரிசா கிழிக்கப் போறதில்ல. ட்றை கூட பண்ணாம பேசாம கம்மென இருந்திடு. ஆமா, சொல்லிட்டன்.” — அடிக்கடி நம்மையறியாமலேயே நமக்குள் நாமே கேட்கின்ற ஒலிகள்.

“யாருதான் இதைச் சொல்றது?” என்று நீங்கள் கேட்டு விடை கண்டதுண்டா?

அது யாருமல்ல — அவன் பெயர் தான் பயம்.

வாழ்க்கையில் பயம் எடுத்துக் கொண்டுள்ள பாத்திரம் — வில்லன். ஹீரோவான நீங்கள் எப்படியாவது அவனை வென்று, அவனை உங்கள் ஏரியாவுக்குள்ளேயே வராமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

பயமில்லாமல் — பெயரைக் கேட்டாலே சும்மா அதிருதில்ல என்ற அளவில் செயற்படுகின்றவர்களை கண்டாலே அவர்கள் சார்பான எமது மதிப்பு கொஞ்சம் அதிகரிக்கும்.

நிலவிற்கு ஏகி அங்கு பவனி வந்தவர்கள். சூறாவளிகளைத் தாண்டியும் சுழன்று சென்றவர்கள். ஆகாயத்தில் நர்த்தனம் ஆடியோர். சுனாமிக்கே ஜுஜுபி சொன்னவர்கள்.

ஆயிரம் பேருக்கு முன்னால் நின்று தனது அழகான கருத்தை எடுத்தியம்பியோர். புற்றுநோய்க்கெதிராக நின்று வாழ்க்கையை வெல்ல முயல்வோர். ஆதரவற்ற குழந்தைகளை தன் குழந்தைகளாகப் பார்த்து வளர்க்க தத்தெடுப்போர்கள் என தமது நடவடிக்கைகளால் எம்மைக் கவரும் ஆயிரம் வகையான மக்கள் கூட்டத்தை அடுக்கிச் சொல்லிவிடலாம்.

ஏன் இவர்கள் எமது மனத்தை கவர்கின்றார்கள்? ஏனெனில், நாமும், எமது ஆழமான சிந்தையில் அவர்களாகவே இருக்கிறோம்.

நாம் யாவரும் அசலான மனிதர்கள் தாம். நிறைய குணாதியசங்களை ஒரே போன்றதாகவே கொண்டு வாழ்வின் சுழற்சியில் பயணிக்கிறோம்.

எவ்வளவுதான் எம்மிடையே கலாசார, சமூக வேறுபாடுகள் காணப்பட்ட போதும், அந்த அத்தனை வேறுபாடுகளுடைனையே நாம் ஒன்றாகவிருக்கிறோம் என்றே நான் நம்புகிறேன்.

பயம் உங்களை விட்டு அகன்று செல்லும் வரையில், (அது முற்றிலுமாக ஒருபோதும் எம்மை விட்டு செல்லாது என்ற உண்மையையும் நாம் உணர வேண்டும்) தைரியத்தோடு இருக்க உங்களைப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. அந்த நிலையில் மற்றவர்களை கவர்ந்து அவர்கள் நேசிக்கும் இன்னொரு ஆளுமையாக நீங்கள் உருவாக்கம் பெற வழி தோன்றும்.

உலகம் முழுமை பெறுவதற்காக உங்கள் கதை நிச்சயமாகத் தேவைப்படுகிறது. எங்கே உங்கள் கதை?

“உங்களின் கதையை எப்போது உலகோடு பகிர்ந்து கொண்டு, உலகின் முழுமைக்கு உயிர் கொடுக்கப் போகிறீர்கள்?” என்று கோபாலு கேட்கச் சொன்னான்.

Permission to Speak Freely என்ற நூலின் ஆசிரியையான, ஆன் ஜெக்ஸன் தனது வாழ்வியலின் இக்கட்டான நிலைமைகளைத் தாண்டி எவ்வாறு தனது சுதந்திரமான வாழ்வினை உருவாக்கித் தக்க வைத்துக் கொண்டார் என்பதை குறித்த அவரின் புத்தகத்திலேயே இன்னும் பலரினதும் அனுபவங்களோடு அழகாக விபரிப்பார்.

செத் கொடினின் வேண்டுகோளிற்கு ஏற்ப, “இன்று எது முக்கியமானது?” என்ற கேள்விக்கு அவர் பதிலளித்த விடயத்தை பகிர்ந்து கொள்ளலாமென்ற எண்ணம் தோன்றியது — இந்தப் பதிவு உருவாக்கம் பெற்றது.

– உதய தாரகை — Follow @enathu

பதிவில் வடிவமைத்து இணைக்கப்பட்டுள்ள, நிழற்படம் இங்கிருந்து எடுத்தாளப்படுகிறது.

மரமேறும் மீன்கள்

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 1 நிமிடமும் 36 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

“வாகை சூட வா” என்ற படத்தில் ஓர் அற்புதமான பாட்டு வரும். “சர சர சார காத்து வீசும் போதும்..” — சின்மயி உன்னதமாகப் பாடியிருப்பார்.

இந்தப் பாடல் திரையில் தோன்றுகின்ற நிலையில் படத்தின் காட்சியமைப்புகள் பிரமாதமாகவும் எளிமையாகவும் ஆக்கப்பட்டிருக்கும்.

ஒரு கட்டத்தில் காட்சிப்புலத்தில், மழைகால வெள்ளத்தில் அடிபட்டு ஊருக்குள் வருகின்ற குளத்து மீன்கள் மரத்தில் ஏற முற்படுகின்றதும் அது முடியாமல் போய் கீழே விழுகின்றதுமான காட்சிகள் காட்டப்படும். கிராமிய சூழலின் பிரிக்கமுடியாத அற்புதமான பண்புகளை திரைக்குள் பார்க்க முடியும்.

பாடசாலையில் கரைச்சல் தந்து கொண்டிருந்த அந்தக் கட்டிளம் வயது பையனுக்கு தேவைப்பட்டதெல்லாம் ஆதரவும் அரவணைப்பும் அறிவுரைகளும் தான். பாடசாலையில் அழகாய் அறிவுரை சொல்வதில் அனுபவமுள்ள ஆசான் மயில்வாகனத்திடம் அவன் அனுப்பி வைக்கப்பட்டான்.

இந்தப் பையன், பாடசாலையில் பல தடவைகள் நடந்து கொண்டுள்ள விதம் அவனை புனர்வாழ்வு மையத்திற்கேனும் அனுப்பித் திருத்தி எடுக்க வேண்டுமென்பதாய் பலரையும் எத்தி நின்றது.

நிறையப் பேர் அவனோடு, அவன் குணம் சார்பாகக் கதைத்து அறிவுரை பலவும் சொல்லியிருந்தனர். ஆனால், அவனை மயில்வாகனம் சார் இதுவரையில் சந்திக்கவில்லை.

“நீ, குழப்படி செய்யாத, தொந்தரவுக்குள் மாட்டிக் கொள்ளாத ஏதாவது வகுப்புகள் உண்டா?,” அந்தப் பையனிடம் மயில்வாகனம் கேட்டார்.

“நான் மைதிலி டீச்சரின் வகுப்பில் குழப்படி அதிகம் செய்வதில்லை” என்றான் அந்தப் பையன்.

“அப்படி மைதிலி டீச்சரின் வகுப்பில் என்ன வித்தியாசமிருக்கிறது?” என்று கேட்ட மயில்வாகனத்திற்குக் கிடைத்த பதில்கள் பல விடயங்களைச் சொல்லின.

“மைதிலி டீச்சர், என்னை அன்போடு வகுப்பிற்குள் வரவேற்பார். அவர் தருகின்ற பாடம் எனக்கு நன்றாக புரிகின்றதா என்பதை கவனிப்பார். எனக்குச் செய்யக் கூடியதான பாட அப்பியாசங்களையே மட்டுமே அவர் எனக்குத் தருவார்” என்று அந்தப் பையன் வித்தியாசங்களை அடுக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

மேற்சொன்னவற்றில் ஒன்றைத் தானும் வேறு எந்த ஆசிரியரும் செய்வதில்லை என்பதையும் அவன் சொல்லிய பதில் சுட்டி நின்றது.

மற்ற ஆசிரியர்களை அணுகி, இந்த விடயங்களை தங்களின் பாடவேளைகளில் சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டுமென மயில்வாகனம் சார் பரிந்துரைக்கின்றார். அவர்களும் அப்படியே செய்ய, என்ன ஆச்சரியம், அந்தப் பையன் குழப்படி ஏதும் செய்யாமல் பாடத்தில் கவனிக்க ஆரம்பிக்கின்றான்.

எதுவெல்லாம் வேலை செய்யவில்லை என்பதை அவதானிப்பதாகவே நாம் வளர்க்கப்படுகிறோம். முறைப்பாடு செய்வதிலும் முழுக் கவனம் செலுத்துகிறோம். ஆனால், “இன்று எது செயற்படுகின்றது? அதனை எவ்வாறு மேம்படுத்தி நன்றாகச் செயற்படுத்தலாம்?” என்பது பற்றிய புரிதல்கள் கொண்டவர்களாய் உருவாதலின் அழகியலை பலவேளை மறந்து விடுகிறோம்.

உங்கள் வாழ்க்கையில், வேலைத்தளத்தில் ஏன் வீட்டில் பல விடயங்களை மாற்றிக் கொள்ள நீங்கள் நினைத்து முயன்றிருப்பீர்கள். எது வேலை செய்யவில்லை என்பதைப் பற்றி எண்ணி, வேதனையை விலை கொடுத்து வாங்காமல், எது வேலை செய்கிறது, அதனை எப்படி மேம்படுத்தலாம் என்பதை அவதானித்து காரியம் செய்தலே, அழகிய மாற்றத்திற்கான ஒரேயொரு வழி.

Made to Stick என்ற நூலின் ஆசிரியர்களான ஸிப் மற்றும் டான் ஆகியோர் மாற்றம் பற்றிச் சொன்ன ஒரு விடயத்தை நிறத்தின் வாசகர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டுமென்ற எண்ணமே, இந்தப் பதிவாக உருவாயிற்று.

“எல்லோரும் மேதைகள் தாம். மீனொன்றின் ஆற்றலை அது மரத்தில் ஏறும் திறமையை வைத்து கணிப்பீடுவீர்களாயின், அந்த மீன் வாழ்நாள் முழுவதும் தன்னை முட்டாளென்றே எண்ணிக் கொள்ளும்” என்ற ஐன்ஸ்டைனின், அமுதவாக்கும் மேற்சொன்ன விடயத்திற்கு இன்னும் பலம் சேர்க்கும்.

– உதய தாரகை — Follow @enathu

ஒன்றுமில்லை

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 24 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

அங்கே வானத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருப்பவனை உங்களால் பார்க்க முடிகிறதா?

“என்ன நடந்தது?” என்று நீங்கள் கேட்டால் — “ஒன்றுமில்லை” என்பதுதான் உச்ச பதிலாகவிருக்கும்.

ஒன்றுமில்லை என்பதிலேயே எல்லாமே இருக்கிறது — அது தான் நிஜம்.

“எதை நான் பிழையாகச் செய்து விட்டேன்”.. “அதை அப்படிச் செய்திருக்கலாமே!”

“ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைத்திருந்தால், அதை மாற்றி இப்படிச் செய்திருப்பேனே!!” — “திரும்பவும் அந்த நேரம் வந்து — எல்லாமே இப்படித்தான் நடந்து முடியுமோ! முடியுமா?”

“சரியாகச் செய்ததையுமா இவர்கள் பிழையென்கின்றனர்?”

ஓராயிரம் எண்ணவோட்டங்கள். தெரிந்த பாடலின் முதல் வரி கேட்டு தொடர் வரியைப் பாடுகின்ற வேகமாய், எண்ணங்கள் பரந்து விரிந்து பரவிக் கொண்டிருக்கின்றன.

கேட்டால் — “ஒன்றுமில்லை.”

“அவன் வானத்தை அவதானிப்பதை நீங்களுமா பார்க்கவில்லை?” என்று கேலியாக கோபாலு கேட்கிறான்.

– உதய தாரகை Follow @enathu

சோளக்காட்டுச் சொக்கன் [புதன் பந்தல் #11]

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 1 நிமிடமும் 04 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

கவிஞர் கலீல் ஜிப்ரானின் எழுத்துக்களில் அழகிய உணர்வுகள் மென்மையாக பதியப்பட்டிருக்கும். கவிதையானாலும் குட்டிக்கதையானாலும், மனித இயல்பின் அம்சங்களை தொட்டுச் செல்வதாய் செய்யப்பட்டிருக்கும். 1918இல் அல்பிரட் ஏ. நொஃபினால் வெளியிடப்பட்ட கலீல் ஜிப்ரானின் “கிறுக்கன்” (The Madman) என்ற நூலில் இடம்பெற்ற அத்தனை கவிதைகளும் கதைகளும் ஆழமான விடயங்களை அழகான அழகியலாகச் சொல்லிச் செல்லும்.

வாசிக்கும் ஒவ்வொரு தருணமும் மனிதன் சார்பான அற்புதமான புரிதல்களையும் சூழல் தொடர்பான அவதானிப்புகளையும் விசாலப்படுத்திக் கொள்ளலாம்.

இன்றைய புதன் பந்தலில் சோளக்காட்டுச் சொக்கன் (Scarecrow) என்ற தலைப்பிலான கலீல் ஜிப்ரானின் கதையை பகிர்ந்து கொள்ளலாமென நினைத்தேன்.

சோளக்காட்டுச் சொக்கன் அல்லது சோளக்காட்டு பொம்மை எனச் சொல்லப்படும், பறவைகளை விரட்டுவதற்காக வயல்வெளிகளில் அல்லது பயிர்ச்செய்கை பரப்புகளில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் மனிதன் போன்ற போலி அமைப்பை நீங்கள் கண்டிருக்கக்கூடும்.

“கத்தரித் தோட்டத்து மத்தியிலே நின்று காவல் புரிகின்ற சேவகா..” என்று தொடர்கின்ற மிகப்பிரபலமான பாடலொன்று நான் படிக்கின்ற காலத்தில் தமிழ்ப் பாடப் புத்தகத்தில் இருந்தது நினைவிருக்கிறது. கத்தரித் தோட்டத்தில் நின்ற சொக்கன் பற்றிய பாடலென்று கூடச் சொல்லலாம்.

இனி கலீல் ஜிப்ரானின் கதை:

“இந்த வயல்வெளியில் தனிமையாக நின்று கொண்டிருப்பது உனக்கு ரொம்ப கடினமாயிருக்குமல்லவா?” என்று சோளக்காட்டு சொக்கனைப் பார்த்து ஒரு தடவை நான் கேட்டேன்.

அதற்கு, “மற்றவர்களை பயமுறுத்துவதில் இருக்கும் சுகம் தனியானது. ஆழமானது. உணர வேண்டியது. நீடித்தது. அதைச் செய்வதில் எனக்கு சோர்வோ கடினமோ எப்போதும் ஏற்படாது” என்று சொக்கன் பதில் சொன்னது.

“ஆமாம். அதுவென்றால் உண்மைதான்: எனக்கும் அந்த இன்பத்தைப் பற்றி நன்றாகத் தெரியும்” என்று அதற்குப் பதில் சொன்னேன்.

“வைக்கோலால் மட்டும் செய்யப்பட்ட வெறுமையானவர்கள் மட்டுமே அந்த இன்பத்தைப் பற்றி புரிவார்கள்” என சொக்கன் பதில் சொல்லியது.

என்னை அது புகழ்ந்ததா அல்லது நையாண்டி செய்ததா என்பதை அறியாமலேயே அவ்விடம் விட்டு அகன்றேன்.

நாட்கள் நகர்ந்தன. ஒரு வருடம் கழிந்தது. அந்த நேரமாக சோளக்காட்டுச் சொக்கன், தத்துவஞானியாக உருவெடுத்திருந்தது.

அதை நான் கடந்து செல்கின்ற போது, அது அணிந்திருந்த தொப்பிக்குக் கீழே இரண்டு காகங்கள் கூடுகட்டிக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்தேன்.

“போலி வேடங்கள் யாருக்காக?” என்று கோபாலு கேட்கச் சொன்னான்.

– உதய தாரகை

பதிவில் வடிவமைத்து இணைக்கப்பட்டுள்ள, நிழற்படம் இங்கிருந்து எடுத்தாளப்படுகிறது.

அந்த ஒரேயொரு விடயம்

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 54 செக்கன்கள் தேவைப்படும்.) [?]

உலகின் பல துறைகளில் புரட்சிகள் செய்த, அண்மையில் உயிர்நீத்த ஸ்டீவ் ஜொப்ஸ் பற்றிய விடயங்கள், சாதனைகள், அணுகுகைகள் என பல விடயங்களும் இன்னும் சொல்லப்பட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கின்றன.

1994ஆம் ஆண்டு, ஸ்டீவ் ஜொப்ஸ் வழங்கிய ஒரு இன்னும் ஒளிபரப்பப்படாத பேட்டியில் வாழ்வியலின் மிக ஆழமான உண்மைகள் பலதையும் அவர் பகிர்ந்து கொண்டார்.

அந்தப் பேட்டியில் சொன்ன பலவற்றில் ‘அந்த ஒரு விடயத்தை’ நிறத்தில் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டுமென நான் நினைத்தேன். அதுவே இப்பதிவாயிற்று.

“நீங்கள் வளர்ந்து வருகின்ற போது, உலகம் இப்படித்தான் இருக்கும் அதற்குள்ளேயே நாம் வாழ வேண்டுமெனவும் தடைகளைக் கூட ஆர்வத்தோடு எதிர்கொள்ளாமல் இருக்க வேண்டுமெனவும் உங்களிடம் சொல்லப்பட்டிருக்கும். நல்லதொரு குடும்பம் அதனோடிணைந்த மகிழ்ச்சி — இன்னும் கொஞ்சம் சேமித்து வைத்த பணம் என்பவைதான் வாழ்க்கை என வரைவிலக்கணம் உங்களிடம் சொல்லப்பட்டிருக்கும்.

அது வரையறுக்கப்பட்ட வாழ்க்கை. ஆனால், ஒரேயொரு விடயத்தை நீங்கள் உணர்ந்து கொண்டால், வாழ்க்கை விசாலமானதென்பதை நீங்கள் உணர்வீர்கள்: உலகம் என்று நீங்கள் சொல்கின்ற அனைத்தும் மக்களால் உருவாக்கப்பட்டவை — உங்களைவிட அவ்வளவு திறமையில்லாமலேயே அவர்கள் உருவாக்கினார்கள். நீங்கள் அவற்றை மாற்றலாம். அவற்றில் நீங்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தலாம். உங்களுக்குத் தேவையான மற்றவர்கள் பாவிக்கக் கூடிய வகையான விடயங்களை நீங்கள் உருவாக்கலாம்.

இதை நீங்கள் கற்றுக் கொள்கின்ற நிலையில், நீங்கள் என்றுமே புதுமைகள் செய்யும் உன்னதமானவராவீர்கள்.”

ஸ்டீவ் ஜொப்ஸ் இவற்றைச் சொல்கின்ற காணொளி இது:

.

– உதய தாரகை