வருடாந்தக் காதல் போட்டி

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 1 நிமிடமும் 6 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

தனிமனிதன் சார்பான உலகம் பற்றிய விசாரிப்புகளில், பலவேளை யாரும் அறிந்திராத பல விடயங்கள் உதிப்பதுண்டு. அது நடக்கும் தருணங்கள் எதிர்கூற முடியாதவை போலவே, அதன் போது தோன்றும் விடயங்களும் ஏற்கனவே அறிந்து கொள்ளப்படாதவையே.

ஆய்வுகளின் அடிப்படையில் தனிமனிதனின் நடவடிக்கை சார்ந்த புலங்கள் நோக்கப்படுவது, காலங்காலமாக நடந்துவருவது நாமறிந்த நிகழ்வுதான். ஆனால், அவ்வாறான ஆய்வுகளில் ஒரு சில மொத்தத்தில் அனைவரினதும் கவனத்தை ஈர்த்துக் கொண்டுவிடும்.

ஸ்டான்போர்ட் புலன்வழி அறிதல் மற்றும் நரம்பியல் நிழற்படவாக்க நிலையத்தில் ஒரு அரிதான பரிசோதனை இடம்பெற்றது. “முதலாவது வருடாந்த காதல் போட்டி” என்பது தான் அந்த ஆய்விற்கான பெயர்.

அன்பு, காதல், பாசம், நேசம் என விரியும் மனிதனின் விருப்புக்குரிய உணர்வின் அளவின் தேடலில் வெற்றியாளரைத் தேர்வு செய்கின்ற ஆய்வு அது. போட்டியின் விதிகள் இவைதாம்,

• போட்டியாளர்கள் தங்களின் அன்புக்குரியவர்கள் பற்றி, 5 நிமிடத்திற்கு உச்சளவில் நினைத்துக் கொள்ள வேண்டும், இந்தவேளையில் அவர்களின் மூளையின் செயற்பாடு fMRI யந்திரம் கொண்டு அளந்து கொள்ளப்படும்.
• மூளையில் அன்புக்குரித்தானதாக காணப்படும் நரம்பிய வேதியல் கூறுகளின் அளவு கணித்துக் கொள்ளப்படும்.

பல்வேறு வயதுகளிலுள்ள, ஆண், பெண் ஆகிய இருபாலாரும் கலந்து கொண்டனர். இந்தப் போட்டியின் முடிவு ஏதோவொரு வகையில் உங்களுக்கு வியப்பைத் தரக்கூடும்.

காதலிலுள்ள வேதியலின் சாரத்தை அழகியலாய் பதினைந்து நிமிடங்களில் மிக நேர்த்தியாக திரைக்குக் கொண்டுவர இயக்குனர் பிரண்ட் ஹொப்பிற்கு முடிந்திருக்கிறது. நுட்பத்தின் வெகுவான சங்கீரணமான தன்மைகளைத் தாண்டி, அன்பின் மென்மையை அற்புதமாகக் கொண்டு வரும் கமராக்கண் — வியப்பு.

ஒவ்வொரு போட்டியாளரும் அன்பைக் காண்கின்ற விதத்தை விபரிக்கின்ற முறை — காதல். பத்து வயதுப் பையன் மைலோ, அன்பைப் பற்றிச் சொல்லும் விபரம் — உச்சம். “Love is a feeling you have for someone you have feelings about.”

உத்வேகம் தரக்கூடிய, வாழ்வின் அழகிய அனுபவங்களை ஒரு கணம் உசுப்பிவிடுகின்ற இந்த ஆய்வின் ஆவணத்தை நீங்கள் கட்டாயம் காண வேண்டும். பதினைந்து நிமிடங்கள் விரிகின்ற இந்த லாவண்யத்தை காண இதுதான் தருணம்.

.

திண்காறையாகிவிட்டவைகளும், உணர்வுகளின் ஸ்பரிசத்தில் கனமிழந்து போகின்றன. “காதல், தாய்மை இரண்டு மட்டும் பாரம் என்பதை அறியாது” என்ற ரட்சகன் படப்பாடல் வானொலியில் கேட்கிறது.

– உதய தாரகை — Follow @enathu

“நான்” என்றால் என்ன?

(இந்தப் பதிவை வாசிக்க சுமார் 2 நிமிடங்களும் 16 செக்கன்களும் தேவைப்படும்.) [?]

நேற்றைய தினம், நான் வழமையாக வாசிக்கின்ற Letter of Note வலைப்பதிவை வழமை போலவே வாசித்தேன். நிற்க, முதலில், Letters of Note என்ற தளத்தைப் பற்றிச் சொல்லியே ஆகவேண்டும்.

இரண்டு நபர்களிடையே நடக்கின்ற கடித உரையாடல்கள் சில வேளைகளில், ஒட்டுமொத்த சமூகத்தின் பார்வைக்கான அல்லது சிந்தனைக்கான களத்தை வழங்கும் சாத்தியத்தைக் கொண்டுள்ளது என்பதை வரலாறு சொல்லித்தந்திருக்கிறது.

கடிதத்திற்கான காத்திருப்பில் இது பற்றி கொஞ்சம் சொல்லியிருக்கிறேன். கடிதங்களின் உள்ளடக்கங்கள் காரணமாக, அவை உலகளவும் அறியப்பட வேண்டும் அத்தோடு அதன் உள்ளடக்கங்கள் அனைவரிடமும் உணர்வுகளை உசுப்பிவிட வேண்டும் என்பதைக் கருவாகக் கொண்டு, முக்கியமான சாரங்கள் நிறைந்த கடிதங்களையும் அதன் பின்னணிகளையும் வழங்குகின்ற தளமாக Letters of Note ஐ இனங்கண்டு கொள்ளலாம்.

இந்தத் தளத்தின் பல பதிவுகளும் என்னைக் கவர்ந்தவை. நேற்று அங்கு நான் வாசித்துணர்ந்த கடிதம் பற்றிச் சொல்லிவிட வேண்டுமென நினைத்தேன். இப்பதிவு உருவாயிற்று.

அய்ன் ரேண்ட் — புதின எழுத்தாளர், தத்துவவியலாளர் என இயல்பாக அறிமுகப்படுத்தலாம். உலகப் பிரசித்தம் வாய்ந்த இரண்டு புதினங்களின் ஆசிரியர். அதுமட்டுமல்ல, Objectivism என்கின்ற புறவய மெய்யியல் கோட்பாட்டின் உருவாக்குனர்.

இவரின் புதினமான, The Fountainhead என்பதை வாசித்து முடித்த வாசகி Joanne Rondeau, 1948 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் இவருக்கு கடிதம் ஒன்று வரைந்தார். கடிதத்தின் சாரம் இதுதான்.

“நீங்கள் உங்கள் புதினத்தில், ‘நான் உன்னைக் காதலிக்கிறேன்’ என்று சொல்வதற்கு முன்னர் ஒருவர் ‘நான்’ என்பதை எப்படிச் சொல்ல வேண்டுமென அறிந்து கொள்ள வேண்டும்’ (To say ‘I love you’ one must first know how to say the ‘I’.) என குறிப்பிடுகிறீர்கள். இதை எனக்கு விளக்கியருளுங்கள்.”

இந்தக் கடிதத்திற்கான அய்ன் ரேண்டின் பதில்தான் ஒரு தனிநபர் பற்றிய அவர் மெய்யியலின் அடிப்படையையும் அதனோடிணைந்த சிந்தனையையும் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. சிந்தனைக்கான கூறாகவும் அமைந்து கொண்டது.

அவரின் பதில், சொல்கின்ற நியாயங்களும் அதனைத் தாண்டிய சிந்தனைகளும் அர்த்தமுள்ளவை. அந்தப் பதில் கடிதத்தை யாவரும் படிக்க வேண்டுமென்ற இந்தப் பதிவின் தேவைகருதி தமிழாக்கம் செய்கின்றேன்.

22, மே 1948

அன்புள்ள ரொன்டியிவ்,

எனது The Fountainhead என்ற புதினத்தில் வருகின்ற ‘நான் உன்னைக் காதலிக்கிறேன்’ என்று சொல்வதற்கு முன்னர் ஒருவர் “நான்” என்பதை எப்படிச் சொல்ல வேண்டுமென அறிந்து கொள்ள வேண்டும்’ (To say ‘I love you’ one must first know how to say the ‘I’.) என்ற வாக்கியத்தை விளங்கப்படுத்தும் படி கேட்டிருந்தீர்கள்.

இந்த வாக்கியத்தின் கருத்து, எனது The Fountainhead என்ற புதினம் பூராகப் பரந்திருக்கிறது. நீங்கள் இந்த வசனத்தை கண்ட 400 பக்கத்திலும் இது பற்றி சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. “நான்” என்பதன் அர்த்தம், யாருக்காக வேண்டியும் இருக்காத சுயாதீனமான, தன்நிறைவான கூறு ஆகும்.

ஒருவன், தன் அன்புக்குரியவர்களுக்காக மாத்திரம் இருப்பது அவனை சுதந்திரமான கூறாக உருவாக்காது மாறாக, அகநிலை சார்ந்த ஒட்டுண்ணியாகவே உருவாக்கும். ஒட்டுண்ணியின் காதலில் எந்த உயிர்ப்போ பெறுமதியோ கிடையாது.

காதல் பற்றிய வழமையான, (மிகத் தீய நிலை) பொருளற்ற அறவுரையாக கூறப்படுவது காதல் என்பது சுயநிலைத் தியாகம் என்பதாகும். ஒருவனின் சுயம்தான் அவனின் ஆன்மா. ஒருவன் அவனின் ஆன்மாவைத் தியாகம் செய்கின்ற நிலையில், அவனுக்கு அன்பை உணர யார் அல்லது என்ன எஞ்சியிருக்கப் போகிறது? உண்மைக் காதல் என்பது ஆழ்ந்த சுயநலமிக்கது. இந்தச் சொல்லின் மேன்மை பொருந்திய பொருளாக — ஒரு தனிநபரின் உயர்நிலை விழுமியங்களின் வெளிப்பாடாகவே காதலைக் கண்டு கொள்ள முடியும். ஒருவன் காதல் வயப்படுகின்ற நிலையில், அவன் தனக்கான மகிழ்ச்சியைத் தேடுகிறான் — அன்புக்குரியவர்களுக்கான தியாகத்தை அவன் நாடுவதில்லை. அப்படி தியாகம் தேவைப்படுகின்ற அல்லது எதிர்பார்க்கின்றவளாக அவன் அன்புக்குரியவளிருந்தால், அவள் அரக்கியாகத்தான் இருக்க முடியும்.

பிறருக்காகவே வாழ்கின்ற — தன் அன்புக்குரியவளுக்காக வாழ்கின்ற — ஒட்டுமொத்த மனித இனத்திற்காக வாழ்கின்ற — நிலையை, சுயமிழந்த, கூறுகள் இல்லாத அலகு எனலாம். சுயாதீனமான “நான்” என்பது, தனக்காகவே வாழ்கின்றவன். அப்போதே, அவனால், எந்த தீய சுயநிலை தியாகங்கள் பற்றிய பாசாங்கும் செய்ய முடியாமலிருக்கும். அவன் அன்பு செலுத்துபவர்களிடம் சுயநிலை தியாகத்தை எதிர்பார்க்கவும் மாட்டான். அதுதான் காதலில் திளைத்திருப்பதற்கும் நிலைத்திருப்பதற்கும் ஒரே வழி அத்தோடு இரண்டு பேருக்கிடையான சுயமரியாதை கொண்ட உறவும் வலுப்பெறவும் அதுவே ஒரேயொரு முறை.

அய்ன் ரேண்ட்.

“சுயம் என்பது மட்டுந்தான் ஒருவனின் நிலைப்பின் ஆதாரம். இருப்பதை இருப்பதாகச் சொல்லாமல், ஏதோ இருக்கிறோம் — ஆனால் இருக்கவில்லை என்ற வகையான விளக்கங்கள் பொருந்தாது. நீங்கள் நீங்களாகவே மட்டுந்தான் இருக்கலாம். நீங்களாகவிருக்காமல் இன்னொன்றாக இருக்க முயற்சிப்பதும் ஒரு வகை சுயவறுமை – சுயமிழத்தல்” என கோபாலு சொல்லச் சொன்னான்.

– உதய தாரகை — Follow @enathu

பதிவில் வடிவமைத்து இணைக்கப்பட்டுள்ள, நிழற்படம் இங்கிருந்து எடுத்தாளப்படுகிறது.